Chopinlar
XV-XVII asrda qizlarga chopinlar taqishga to’gri kelar edi (tsokolli va pyanelle ham). Shu usulda ular o’zini chiroyli kiyimlarini kir qoplangan ko’chalardan saqlashgan, va o’zining yuqori ijtimoiy mavqeini namoyish qilishgan. Chopinlar balandligi 50 santimetrga yetishi mumkin edi. Albatta ayollarga, hizmatkorlar yordami kerak bo’lgan, ular doimo yonida bo’lgan, bekalarini ushlab turishi va yuzi bilan loyga yiqilmasligi uchun, to’gri ma’noda.
Makiyaj uchun himoya, 1939 yil na’munasi.
Shunday qilib modaparastlar makiyajni yo’mg’ir va qordan saqlamoqchi bo’lgan. Shunisi yomonki, bu g’alati moslama tezda nafasdan terlar edi.
Lunjlardagi kulgichlar
XX asrda shunday vaqt bo’lganki, nazokatlik qiyofasi yetarli bo’lmagan, agar qizning lunjlarida chiroyli kulgichlar bo’lmasa. 1923 yilda mahsus moslamani patentlashgan, ihtirochilarni so’ziga ko’ra, u istalgan hohlovchiga chiroyli kulgichlarni tuhfa qilishi mumkin edi. Moslama yuzga taqilardi, quloqlar orqasiga va iyakga qatirilardi, ikkita chiqib turgan chiviqlar esa lunjlarni qattiq bosar edilar. Ma’lum ishlatish vaqtidan keyin yuzda kutilgan kulgichlar paydo bo’lar edi.
Tiklanish davri: baland peshona, kipriklarni yoqligi
Bu paytda tabiiylik unchalik qadrlanmasdi, odamlar pardoz bilan faol foydalanishni boshlashdi, ayol tanasini esa sajdagacha ko’tarishdi. Ayniqsa yuqori yumaloq peshona modali bo’lgan, va sochlar o’sish chizig’idan qanchalik baland bo’lsa, shunchalik yahshi edi. Shuning uchun ko’p ayollar peshonada sochini qirishni boshlashdi, shu go’zallik standartlariga to’g’ri kelish uchun. Bundan tashqari, modnitsalar albatta kipriklardan qutilishardi, pinsept yordamida yulib tashlab.
XVII asr Angliyada: oq teri
Yuzni oqartirish uchun simob va uksus bilan vosita ishlatilgan. Teri rostdan ham oqarar edi, lekin vaqt o’tib u sarg’ayardi, va bu jarayon qaytmas edi. Ingliz qirolichasi Yelizaveta I oqartirish pardozi shaydosi edi. Uning yuzi shunday oqarish darajasiga kelganki, tarihda u “yoshlik niqobi” deb esda qoldi.
XVII asr Angliyada: ko’rinadigan tomirlar
O’zining yuqori kelib chiqishini ta’kidlash uchun, ayollar ko’k qalam ishlatishgan, u bilan bo’ynida, ko’ksida va elkalarida venali naqsh chizishgan.
Viktorian davr: lablarini tishlash
Ingliz qirolichasi Viktoria ayollarga pardozni ishlatishni taqiqlab ko’ydi, lekin bu ularni vaziyatdan chiqishdan to’htatmadi. Labiga pomada surtish va rumyanalarni o’rniga ular lunjlarini yulishardi va lablarini tishlashar edi.
XIX asr: margimush go’zallik himoyasida
XIX asrda margimush qabul qilish modali edi, “yuzga gullagan tus, ko’zlarga – yarqirash, tanaga esa ko’rkam to’lishkanlik bahsh etish” uchun. Bunga qaramasdan nojo’ya ta’sirlar ham bo’lgan: margimush qalqonsimon bezda to’planadi, bu bo’qoqqa yoki o’limga olib kelishi mumkin.
Viktorian davr: zaharli yashil koy’laklar
Viktorian davrda yashil bo’yoq o’ylab topishdi, va u bilan bo’yalgan yorqin matolar modnitsalar orasida dongi ketgan. Bu tus “Sheele ko’kligi” deb atalar edi. Unga erishish uchun margimush va mis aralashmasi ishlatilgan. Zaharli modda asta sekinlik bilan shu bo’yoqda bo’yalgan matoni kiyganni o’ldirgan. Shilliq qavatlarga tegkanda ko’zg’atish chaqirgan va asta teri orqali kirgan. Aytganday, huddi shu bo’yoq bilan oboylar bo’yalgan, shuning uchun boy uylardagi yashil devorlar egalari va mehmonlar uchun o’limga olib keluvchi havf saqlagan.
Evropa, XVIII asr: yasama hollar
Usha paytlarda odamlar uyalmasdan pardoz-andozni ishlatishgan, va alohida e’tibor - yasama hollarga qaratilgan. Ular nafaqat yuzini bezagi bo’lgan, balki ishva uchun vosita ham bo’lgan. Masalan, yarim oy shaklidagi yasama hol kechki uchrashuvga taklif bo’lgan, kupidon-yasama hol muhabbatni anglatgan, kareta – birgalikda qochib ketishga rozilik. Yuqori lab ustidagi yasama hol qiz erkin, qo’l va yurakni taklif qilish uchun ochiq ekanligini anglatgan. Agar yasama hol o’ng lunjda bo’lsa, ayol erga tegkan ekanligini anglatgan. Bevalar yasama holni chap lunjiga qo’yishgan.
Сообщения из Facebook