Armanistonga borsangiz to’rtta narsaga e’tibor qaratmay ilojingiz yo’q. Kichik narsalar, lekin mamlakatning yaqqol belgisi bo’lishga arziydi.
Armanistonda kir ilish – bu afsona. Qadimda ayollar kirni butun mamlakat bo’ylab dorlarga ilib, telegraf ixtiro qilgan. Kirni dorga ilishning ham qat’iy qonun-qoidasi bor. Kim bu qoidalarga aniq amal qilsa o’sha yaxshi uy bekasi. Eng kattasidan boshlab kichigigacha tartib bilan ilinadi. Katta yotoq jildlardan, kichik paypoqlargacha.
Agar yuvilgan kiyimlar ko’proq bo’lgandami, butun osmonni qoplagan bo’lardi va Armanistonda doim qorong’i va nam bo’lib qolardi. Lekin Arman ayollari quyoshga umid berishdi.
Har bir hovliga kirganingizda hayratdan “voh” deb yuborasiz. Ayollar milliy an’analarga sodiq qolishgan. Kiymlar ranglar ketma-ketligida ilingan. Qanday qilib buncha kir chiqishiga hayron qolasan kishi.
Сообщения из Facebook